Vrijdag 13 april
Anemone heeft veel beter geslapen, dus wij ook.
Ze eet een paar toastjes en wil toch weer even naar school.
Om 10.00 uur belt de kinderarts. Uit onderzoek is gebleken dat het géén schimmel is maar een opeenhoping van lymfocyten (witte bloedcellen). Uit onderzoek moet nu blijken of de lymfocyten allemaal dezelfde oorsprong hebben (dan praten we over een tumor). of dat de lymfocyten allemaal een andere oorsprong hebben (dan praten we over opgezette klieren).
Omdat het de laatste tijd wisselend met Anemone gaat, denkt ze dat we met het laatste te maken hebben. Dit weten we pas zeker over een aantal dagen. Volgende week krijgt de kinderarts ook de uitslagen van het bloedonderzoek uit Parijs. Volgende week dus veel informatie, wat hopelijk meer zicht geeft op de toekomst.
Anemone kwam om 12.00 uur heel verdrietig uit school. Ze wilde niet dat ik haar vóór de drukte van school haalde. Ze wil geen buitenbeentje zijn. Ze baalde ook van:
- niet mee mogen gymmen
- veel op school missen
- niet over gebeurtenissen op school mee
kunnen praten met vriendinnen
Natuurlijk snap ik haar opstandigheid. Het doet ook pijn, haar te zien worstelen met haar gevoelens. Ze wilde perse naar school, ze wilt niets meer missen. Ik heb haar een pijnstiller gegeven en haar op het hart gedrukt dat ze me altijd kan bellen. Of had ik streng moeten zijn en haar thuis moeten houden? Dit vind ik altijd zo moeilijk.
Om 3 uur komt Anemone moe thuis. Brain komt op bezoek, maar daar is Anemone eigenlijk te moe voor. Ze gaan even naar buiten maar zijn snel weer terug. Anemone zit maar een beetje op de bank voor zich uit te staren. Lekker vroeg slapen straks, zal haar goed doen.
Julia ligt met een hockeybitje op zijn kop in de mond op de bank. Ze heeft zo veel pijn in de mond van de beugel. Het bitje zorgt er voor dat het uiteinde van de staaldraad niet in haar wang prikt. Arm kind. Over een paar dagen zal het gelukkig iets beter gaan. Appelmoes, toetje en ander zacht eten ingeslagen om haar te helpen en te verwennen.
Liefs Iris![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrIig-vs0mLv7tkpED7m5lECN0Bh0lOCh3YJWNmiIEMf0LDt_GbVkSL2zOC96H_pkCoBaGf8jmMR4r9JF9yTPsbs9EhjnzDFNkGFpSyqLQpiMhKUzKDV1FZh1cABtsoHlUqJ82zDr-vbI/s1600/weekend+wolk.jpg)
Anemone kwam om 12.00 uur heel verdrietig uit school. Ze wilde niet dat ik haar vóór de drukte van school haalde. Ze wil geen buitenbeentje zijn. Ze baalde ook van:
- niet mee mogen gymmen
- veel op school missen
- niet over gebeurtenissen op school mee
kunnen praten met vriendinnen
Natuurlijk snap ik haar opstandigheid. Het doet ook pijn, haar te zien worstelen met haar gevoelens. Ze wilde perse naar school, ze wilt niets meer missen. Ik heb haar een pijnstiller gegeven en haar op het hart gedrukt dat ze me altijd kan bellen. Of had ik streng moeten zijn en haar thuis moeten houden? Dit vind ik altijd zo moeilijk.
Om 3 uur komt Anemone moe thuis. Brain komt op bezoek, maar daar is Anemone eigenlijk te moe voor. Ze gaan even naar buiten maar zijn snel weer terug. Anemone zit maar een beetje op de bank voor zich uit te staren. Lekker vroeg slapen straks, zal haar goed doen.
Julia ligt met een hockeybitje op zijn kop in de mond op de bank. Ze heeft zo veel pijn in de mond van de beugel. Het bitje zorgt er voor dat het uiteinde van de staaldraad niet in haar wang prikt. Arm kind. Over een paar dagen zal het gelukkig iets beter gaan. Appelmoes, toetje en ander zacht eten ingeslagen om haar te helpen en te verwennen.
Liefs Iris
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrIig-vs0mLv7tkpED7m5lECN0Bh0lOCh3YJWNmiIEMf0LDt_GbVkSL2zOC96H_pkCoBaGf8jmMR4r9JF9yTPsbs9EhjnzDFNkGFpSyqLQpiMhKUzKDV1FZh1cABtsoHlUqJ82zDr-vbI/s1600/weekend+wolk.jpg)